พระสุตตันตปิฎก ทีฆนิกาย ปาฎิกวรรค [10. สังคีติสูตร] สังคีติหมวด 7
13
สังโยชน์1 (กิเลสเครื่องประกอบสัตว์ไว้ในภพ) 7
1. อนุนยสังโยชน์ (สังโยชน์คือความยินดี2)
2. ปฏิฆสังโยชน์ (สังโยชน์คือความยินร้าย)
3. ทิฏฐิสังโยชน์ (สังโยชน์คือความเห็นผิด)
4. วิจิกิจฉาสังโยชน์ (สังโยชน์คือความลังเลสงสัย)
5. มานสังโยชน์ (สังโยชน์คือความถือตัว)
6. ภวราคสังโยชน์ (สังโยชน์คือความติดใจในภพ)
7. อวิชชาสังโยชน์ (สังโยชน์คือความไม่รู้แจ้ง)
14
อธิกรณสมถธรรม3 (ธรรมเป็นเครื่องระงับอธิกรณ์) 7
เพื่อระงับ เพื่อดับอธิกรณ์4ทั้งหลายที่เกิดขึ้นแล้ว ๆ
1. สงฆ์พึงให้สัมมุขาวินัย5
2. สงฆ์พึงให้สติวินัย6
พระสุตตันตปิฎก ทีฆนิกาย ปาฎิกวรรค [10. สังคีติสูตร] สังคีติหมวด 8
3. สงฆ์พึงให้อมูฬหวินัย1
4. สงฆ์พึงให้ปฏิญญาตกรณะ2
5. สงฆ์พึงให้เยภุยยสิกา3
6. สงฆ์พึงให้ตัสสปาปิยสิกา4
7. สงฆ์พึงให้ติณวัตถารกะ5
ท่านผู้มีอายุทั้งหลาย นี้แล คือธรรมหมวดละ 7 ประการ ที่พระผู้มีพระภาค
ผู้ทรงรู้ ทรงเห็น เป็นพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น ตรัสไว้โดยชอบแล้ว
พวกเราทั้งหมดนี้แหละพึงสังคายนา ไม่พึงวิวาทกันในธรรมนั้น ฯลฯ เพื่อประโยชน์
เพื่อเกื้อกูล เพื่อสุขแก่เทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย
สังคีติหมวด 7 จบ
ภาณวารที่ 2 จบ
สังคีติหมวด 8
[333] ท่านผู้มีอายุทั้งหลาย ธรรมหมวดละ 8 ประการที่พระผู้มีพระภาค
ผู้ทรงรู้ ทรงเห็น เป็นพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น ตรัสไว้โดยชอบแล้ว
มีอยู่ พวกเราทั้งหมดนี้แหละพึงสังคายนา ไม่พึงวิวาทกันในธรรมนั้น ฯลฯ เพื่อ
ประโยชน์ เพื่อเกื้อกูล เพื่อสุขแก่เทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย
